![[Valid RSS]](images/valid-rss-rogers.png "Valid RSS")
This is a valid RSS feed.
This feed is valid, but interoperability with the widest range of feed readers could be improved by implementing the following recommendations.
<managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor>
^
<webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster>
^
line 14, column 3101: (4 occurrences) [help]
... ατάλαβα ότι ο Θεός δεν δουλεύει έτσι, γι\x92 αυτό έκλεψα ένα ποδήλατο και π ...
^
line 22, column 0: (2 occurrences) [help]
<p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/OmLNs6zQIHo?wmode=transparent" ...
</channel>
^
<?xml version="1.0" encoding="iso-8859-7"?><!-- Generated on Fri, 26 Apr 2024 04:11:45 +0000 --><rss version="2.0"> <channel> <title>Ασυμβίβαστος</title> <link>http://blogs.musicheaven.gr/oraclas</link> <description>Στίχοι, μουσική, αποφθέγματα και όσα πράγματα αγαπώ και θέλω να μοιράζομαι..</description> <language>el</language> <managingEditor>info@musicheaven.gr</managingEditor> <webMaster>info@musicheaven.gr</webMaster> <generator>PHP RSS Feed Generator</generator> <item> <title><![CDATA[Νουθετώντας την κλεψιά]]></title> <description><![CDATA[<p>Τρεις ιστορίες έχω να σας πω. Μία από το παρελθόν, και δύο πρόσφατες. Όλες αφορούν ανθρώπους που είχαν ή έχουν την τάση να κλέβουν. Σε όλους μας έχει συμβεί, κάποιος γνωστός μας, να κλέψει ασυναίσθητα ή επίτηδες κάτι δικό μας, έναν αναπτήρα, κάτι αγαπημένο μας, ένα βιβλίο, κάτι που να μην το αντιληφθούμε σχετικά γρήγορα..<br /><br />Η πρώτη ιστορία έχει πρωταγωνιστή έναν θείο μου και τον παππού μου που δυστυχώς τον έζησα λίγο, αλλά έχει μείνει ζωντανός μέσα από τις αφηγήσεις στο πρόσωπό του. Ο θείος μου λοιπόν είχε κλέψει ένα σαλάμι. Μιλάμε για μέσα της δεκαετίας του 50. Ο παππούς μου, τίμιος άνθρωπος πάνω από όλα, τον πήρε, τον έβαλε να το επιστρέψει, να ζητήσει συγγνώμη και ..<strong> να φιλήσει τα πόδια του</strong> χασάπη. Ο τελευταίος δέχτηκε με μεγάλη ευχαρίστηση. Φυσικά από τότε δεν ξαναέκλεψε ποτέ του.<br /><br />Η δεύτερη ιστορία είναι πιο πρόσφατη. Ο γιος ενός φίλου, είχε την συνήθεια να "δανείζεται" παιχνιδάκια από τον παιδικό σταθμό. Όταν ο πατέρας του, τον ρωτούσε που τα βρήκε τα εκάστοτε παιχνιδάκια, του έλεγε "μου τα έδωσε ένα παιδί" ή "το πήρα από τον παιδικό σταθμό". Ο φίλος μου, το έψαξε, είδε ότι τα παιχνίδια τα "δανείστηκε" χωρίς να το γνωρίζουν οι προκάτοχοί του με αποτέλεσμα να τον επιπλήξει σοβαρά.<br />-Την επόμενη φορά θα σε πάω στην αστυνομία.<br /><br />Και η επόμενη φορά ήρθε. Και όπως ήταν από το σχολείο, τον έντυσε και τον πήγε στην αστυνομία. Είχε κυριολεκτικά χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του. Στην αστυνομία συνάντησε τρεις αστυνόμους και πάλι καλά ο ένας κατάλαβε αμέσως τι είχε παιχτεί.<br />-Κυρ Αστυνόμε, ο μικρός εδώ κλέβει παιχνίδια. Σας τον έφερα όπως μου είχατε πει. Θα τον κρατήσετε;<br />Ο μικρός τσιμουδιά και τα μάτια χαμηλωμένα.<br />-Δεν ξέρω, είναι και γεμάτα τα κρατητήρια. Καλύτερα πάρτε τον και αν το ξανακάνει τον φέρνετε πάλι..<br /><br />Περιττό να σας πω, πως ο μικρός δεν ξαναέκλεψε.<br /><br />Όσοι λοιπόν είστε γονείς, να ξέρετε πως όταν λέτε στο παιδί σας "μην κάνεις αυτό γιατί θα σε τιμωρήσω", <strong>η τιμωρία πρέπει να είναι υπαρκτή</strong>.. ώστε το παιδί να ξέρει ότι σοβαρολογείτε. Μην λέτε θα σε κλείσω στο υπόγειο ή στο πατάρι, γιατί δεν θα το κάνετε. Πέστε του δεν έχει τηλεόραση για το βράδυ, δεν έχει γλυκό, δεν θα παίξεις στο δρόμο, φέρε το κινητό σου, δεν έχει internet.. κάτι που το ευχαριστεί και μπορεί να καταλάβει την έλλειψη του.<br /><br />Η τρίτη ιστορία έρχεται από ένα ενήλικο άνθρωπο. Κάποια με οικογένεια και παιδί. Η ιστορία μου μεταδόθηκε από την μεριά του θύματος. Ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια του "ελαφροχέρη" και όταν εκμυστηρεύτηκε στην γυναίκα του ότι κάποιος του πήρε λεφτά μέσα από το σπίτι την ώρα που βρισκόταν μόνο συγγενείς μαζί τους, του είπε χωρίς δεύτερη σκέψη, "η αδελφή μου είναι". Δεν ξέρω σε ένα ενήλικο άτομο που έχει επίγνωση των πράξεων του, πως λειτουργεί η κακή αυτή συνήθεια, καλό όμως είναι ένα παιδί να μαθαίνει το σωστό, από μικρή ηλικία, ώστε με κατάλληλο χειρισμό να κόβει νωρίς τις κακές συνήθειες.<br /><br /><strong>Όταν ήμουν παιδί, προσευχόμουν στο Θεό για ένα ποδήλατο. Μετά κατάλαβα ότι ο Θεός δεν δουλεύει έτσι, γι\x92 αυτό έκλεψα ένα ποδήλατο και προσευχήθηκα στο Θεό για να με συγχωρέσει</strong>. Emo Philips<br /><br /><br /></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34765</link> <pubDate>Mon, 21 Oct 2013 23:37:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34765</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Πόσο κοστίζει ένα μικρό θαύμα..]]></title> <description><![CDATA[<p>Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο... Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα του για να μην κάνει κανένα λάθος...<br />Ήταν ένα δολάριο και 11 σέντς... Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς.<br /><br />Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή.<br />Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.<br /><br />- "Τι θέλεις"; την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος.<br />-"Δεν βλέπεις, ότι μιλώ με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω"..<br />Τότε η μικρή του είπε:<br />- "Θέλω να σου μιλήσω για τον αδελφό μου, που είναι πολύ άρρωστος, και θέλω να αγοράσω ένα θαύμα"!!!<br /><br />-"Συγνώμη", της απάντησε αυτός, "αλλά δεν πουλάμε θαύματα" !!<br /><br />- "Ξέρετε, είπε το κοριτσάκι, ο αδελφός μου έχει κάτι στο κεφάλι του, που μεγαλώνει, κι ο μπαμπάς μου λέει, ότι μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει. Λοιπόν, πόσο κάνει ένα θαύμα για να το αγοράσω. Έχω χρήματα"....<br /><br />Ο αδελφός του φαρμακοποιού, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση, ρώτησε την μικρή τι είδους θαύμα χρειαζόταν ο αδελφός της.<br /><br />-"Δεν ξέρω", του απάντησε με μάτια βουρκωμένα.<br />-"Εκείνο που ξέρω είναι, ότι χρειάζεται εγχείρηση και ο μπαμπάς δεν έχει τα χρήματα. Γι\x92 αυτό, θέλω να πληρώσω εγώ, με τα δικά μου χρήματα".<br /><br />Στην ερώτηση του καλοντυμένου κυρίου, πόσα χρήματα έχει, η μικρή του απάντησε: "Ένα δολάριο και 11 σέντς, κι αν χρειασθούν και άλλα θα τα βρω".<br /><br />-"Τι σύμπτωση", χαμογέλασε ο καλοντυμένος κύριος.<br />"Είναι το ακριβές αντίτιμο για ένα θαύμα, για ένα μικρό αδελφό. Ένα δολάριο και 11 σεντς"!!!!!<br /><br />Πήρε τα χρήματα, έπιασε την μικρή απ\x92 το χεράκι, και της είπε: "Πάμε μαζί στο σπίτι σου για να δω τον αδελφό σου και τους γονείς σου και να κάνουμε το θαύμα"...<br /><br />Ο καλοντυμένος κύριος ήταν ένας γνωστός νευροχειρουργός.<br />Η εγχείρηση έγινε με επιτυχία και ο μικρός αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του υγιής.<br />-"Η εγχείρηση ήταν ένα αληθινό θαύμα", ψιθύρισε η μαμά.<br />"Απορώ πόσο θα κόστισε"...<br /><br />Η μικρούλα χαμογέλασε. Ήξερε ακριβώς πόσο κοστίζει ένα θαύμα: «ένα δολάριο και 11 σέντς, συν την πίστη ενός μικρού παιδιού\x85». <br /><br /><strong>Αυτό που κάνει την έρημο όμορφη είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι.<br /></strong>Antoin de Saint-Exupéry</p><p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/OmLNs6zQIHo?wmode=transparent" width="640" height="360" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe><br /><br />Πηγή: Σε διάφορα Sites, όπως στο <a href="http://www.snopes.com/glurge/price.asp">http://www.snopes.com/glurge/price.asp</a> <br /><br />Η ιστορία είναι ανώνυμη και μάλλον δεν έχει συμβεί στα αλήθεια.. Όμως και αυτές οι ιστορίες, κρύβουν βαθύτερα νοήματα για την δύναμη της αλληλεγγύης. Το πιο σημαντικό είναι <strong>γιατί προσφέρουμε βοήθεια</strong>. Η πιο όμορφη απάντηση, είναι <strong>γιατί μπορούμε</strong>.</p><p><strong>Μετά το ρήμα «αγαπώ», το «βοηθώ» είναι το πιο ωραίο ρήμα στον κόσμο. </strong>Bertha von Suttner</p><p><br /><br /></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34433</link> <pubDate>Fri, 19 Jul 2013 23:33:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34433</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Πραγματική ομορφιά, είναι η ικανότητα να αγαπάς..]]></title> <description><![CDATA[<p>Έχουν περάσει 26 ολόκληρα χρόνια, όταν μετά την λήψη μίας τροφής που ήμουν αλλεργικός, πρήστηκα στο πρόσωπο και διακομίστηκα επειγόντως στο νοσοκομείο. Μία ένεση ήταν ικανή να με επαναφέρει στην φυσιολογική μου λειτουργία, ωστόσο η παραμόρφωση του προσώπου μου, που θύμιζε τον Vincent στην σειρά The Beauty and the Beast, παρέμεινε για αρκετή ώρα. Όλη εκείνη την ώρα παρέμεινα στον χώρο του νοσοκομείου για προληπτικούς λόγους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία οικογένεια αθίγγανων με το μικρότερο παιδί τους να με περιεργάζεται. Με κοίταγε, με πλησίαζε και ύστερα έκανε κάτι που δεν το περίμενα. Πρώτα με έφτυσε από απόσταση χωρίς πάλι καλά να με πετύχει και ύστερα με κλώτσησε στο πόδι. Η αντίδραση μου, ήταν άμεση. Δεν ήθελα να τον χτυπήσω, αλλά με ενοχλούσε με την στάση του και έκανα αυτό που σκέφτηκα λόγω της σειράς που προανέφερα. Έβγαλα έναν βρυχηθμό προκαλώντας του τα κλάμματα.</p><p>Στην συνέχεια πήγε στην μητέρα του κλαίγοντας υστερικά και αυτή μου ζήτησε τον λόγο. Χωρίς να έχω κάνει τίποτα στην ουσία, χωρίς να το έχω χτυπήσει ή βρίσει αυτή με ρώτησε γιατί πειράζω το παιδί της, δίχως να ελέγξει το λόγο ή την αιτία. </p><p>Όλη αυτήν την εισαγωγή την έκανα, γιατί διάβασα ένα άρθρο, για τους παραμορφωμένους ανθρώπους και πως τους αντιμετωπίζει ο κόσμος, για την διαφορετικότητα τους. Θα το παραθέσω όπως το διάβασα και τα σχόλια τα αφήνω για εσάς. </p><p>Η Penny Locker έγινε γνωστή στον κόσμο, με την αποστολή μίας επιστολής της προς το ειδησεογραφικό δίκτυο CNN, διαμαρτυρόμενη για ένα ρεπορτάζ στο οποίο παρουσιάζονταν...</p><p><img src="http://i2.cdn.turner.com/cnn/dam/assets/130412093849-penny-loker1-horizontal-gallery.jpg" border="0" alt="Penny Locker 1" width="512" height="288" /></p><p><strong>παραμορφωμένα παιδιά</strong>.<br /><br />Η ίδια εξέφρασε τη δυσαρέσκεια της, για το γεγονός ότι το CNN, προέβαλε σήμα καταλληλότητας πριν από την έναρξη του ρεπορτάζ, προειδοποιώντας ότι οι εικόνες που θα ακολουθούσαν μπορεί να ενοχλήσουν.<br /><br />Γεννήθηκε με μία ασθένεια που παραμόρφωσε το πρόσωπο της και αισθάνθηκε την ανάγκη να μιλήσει εκ μέρους όλων των παιδιών που γεννήθηκαν με «<strong>διαφορετική εμφάνιση</strong>». <br /><br />«Πώς μπορώ να μην μιλήσω γι 'αυτό;» διερωτήθηκε. «Αν δεν είμαι εγώ, αυτή η οποία θα μιλήσεις για λογαριασμό αυτών των παιδιών, ποιος θα το κάνει;» <br /><br />Ως μικρό κορίτσι, δεν πήρε ποτέ πρόσκληση για τα σχολικά πάρτι. Ως έφηβος, <strong>δεν είχε ποτέ ένα καλύτερο φίλο, η φίλη</strong>. <br /><br />Ως γυναίκα, ποτέ <strong>δεν δημιούργησε μια σχέση</strong>.<br /><br />Το όνειρό της να γίνει μια μέρα σύζυγος και μητέρα ξεθωριάζει, καθώς αντιλαμβάνεται ότι στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να έχει μία τέτοια φυσιολογική ζωή. <br /><br />Η Penny Locker, 31 ετών σήμερα, γεννήθηκε με ημιπροσωπική μικροσωμία και σύνδρομο Goldenhar, δύο γενετικές ανωμαλίες που της παραμόρφωσαν το πρόσωπο της. Η ημιπροσωπική μικροσωμία προκαλεί δυσμορφία των αυτιών και της δομής της κάτω γνάθου.<br /><img src="http://i2.cdn.turner.com/cnn/dam/assets/130412094321-penny-loker4-horizontal-gallery.jpg" border="0" alt="Penny Locker 2" width="512" height="288" /><br />Το σύνδρομο Goldenhar, είναι μια εκ γενετής διαταραχή που προκαλεί ανωμαλίες στο κεφάλι και τα οστά της σπονδυλικής στήλης. Συνήθως επηρεάζει την εμφάνιση των ματιών, των αυτιών, των οστών του προσώπου και του στόματος. Και οι δύο ασθένειες είναι πολύπλοκες, όπως ακριβώς και το όνομα τους.<br /><br />Αλλά, για ένα κοριτσάκι που βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα μεγάλο κόσμο, τα επίθετα ήταν πιο απλά: <strong>τέρας, άσχημη, φρικιό</strong>.<br /><br />Η Penny, μεγάλωσε στο Οντάριο του Καναδά, σε ένα σπίτι όπου η αγάπη και η αποδοχή δόθηκαν απλόχερα.<br /><img src="http://i2.cdn.turner.com/cnn/dam/assets/130412094606-penny-loker7-horizontal-gallery.jpg" border="0" alt="Penny Locker 2" width="512" height="288" /><br />Ο πατέρας της πέθανε αμέσως μετά τα πρώτα της γενέθλια. Η μητέρα της, ήταν μία δυναμική γυναίκα, η οποία επιχείρησε να φτιάξει το πρόσωπο της κόρης της, με πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις.<br /><br />Στο σπίτι, οι αδελφές της συμπεριφέρονταν στην Penny, σαν να ήταν απόλυτα φυσιολογική, χωρίς να της δίνουν την εντύπωση, ότι διέφερε. Όταν όμως ήρθε η ώρα να ξεκινήσει το σχολείο, ανακάλυψε πόσο διαφορετικά, ήταν στην πραγματικότητα τα πράγματα. Πέρασε την παιδική της ηλικία ως ένα <strong>μοναχικό παιδί, που εξαιρείτο <strong>σχεδόν</strong> από τα πάντα</strong>. <br /><br />Δεν είχε φίλους και αποδέχθηκε σιγά, σιγά το γεγονός, ότι το κλάμα δεν θα καλυτερεύσει τη ζωή της. <strong>Ετσι έμαθε να αγωνίζεται ήσυχα</strong>.<br /><br />Θυμάται τον πόνο και την ταπείνωση καλά. «<strong>Ως ενήλικας, είναι δύσκολο να παραμείνεις σιωπηλή</strong>, όταν ξέρεις τι περνάνε αυτά τα παιδιά» αναφέρει η Penny. «<strong>Αλλά είναι εξίσου δύσκολο να μιλήσεις</strong>».<br /><br />Καθώς μεγάλωνε, δεχόταν τα πειράγματα και τις προσβολές των άλλων παιδιών, ενώ όπως αναφέρει, μέχρι τη στιγμή που πήγε στο γυμνάσιο, είχε καταλάβει ότι δεν πρόκειται να κάνει φίλους, ούτε ότι θα υπάρξουν σημαντικές ημέρες και ημερομηνίες για μια κοπέλα που έμοιαζε με ένα τέρας.<br /><br />«Είναι κακό, αλλά δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσα να κάνω για να το αλλάξω», λέει.<br /><br />Μέρα με τη μέρα, οι συναντήσεις με αγνώστους έφεραν τα ίδια επιζήμια και επίμονα σχόλια.<br /><br />«Στην αποφοίτηση μου η αδελφή μου, μου έκανε δώρο μία περιποίηση μανικιούρ και πεντικιούρ. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Έφυγα από το spa, νιώθοντας πραγματικά όμορφη, για πρώτη φορά στη ζωή μου». Στο δρόμο της για το σπίτι, μία ομάδα αγοριών, άρχισε να γελάει και να την βρίζει.<br />Η Penny περπατούσε γρήγορα για να ξεφύγει, σκεφτόμενη ότι ποτέ δεν θα μπορέσει να νιώσει όμορφη.<br /><br />«Τα όμορφα νύχια δεν έκαναν καμία διαφορά. Ένιωθα ντροπή και ταπείνωση, συνειδητοποίησα ότι ήμουνα το ίδιο κορίτσι, που άρεσε σε όλους να κοροϊδεύουν. Ήταν μία από τις χειρότερες ημέρες της ζωής μου»<br /><br />Αλλά <strong>ο χρόνος μπορεί να απαλύνει τον πόνο, ενώ το πνεύμα της, την βοήθησε να διακρίνει το καλό γύρω της</strong>.<br /><br />Έχει μια βασική ομάδα φίλων και συγγενών που την αγαπάνε όπως είναι.<br /><br />Σήμερα εργάζεται σε μία μεγάλη εταιρεία που προσφέρει υπηρεσίες, με την ίδια να απασχολείται στο τμήμα διεκπεραίωσης αιτήσεων των πελατών της.<br /><br />Ποτέ στη ζωή της δεν πήγε διακοπές, αφού όπως ομολογεί η σκέψη και μόνο την τρόμαζε. <br />Ωστόσο, αυτό είναι ένα κατόρθωμα που είναι αποφασισμένη να ολοκληρώσει. Αυτή είναι η εξοικονόμηση χρόνου, για ένα ταξίδι στην Καλιφόρνια για να επισκεφθεί τα BlizzCon ή Comic-con.<br /><br /><iframe src="http://www.youtube.com/embed/ySL7j2_Q9S0?wmode=transparent" width="640" height="360" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe><br /><br />Αυτό που επιθυμεί περισσότερο τώρα, είναι να ξεκινήσει ένα διάλογο για τα άτομα με δυσμορφίες στην εμφάνιση, επιχειρώντας να <strong>εκπαιδεύσει</strong> τους <strong>ανθρώπους</strong> και ιδιαίτερα τα <strong>παιδιά</strong>, των οποίων η φυσική περιέργεια μπορεί τελικά να γίνει σκληρότητα αν αφεθεί χωρίς αντιμετώπιση.<br /><br />«<strong>Εκπαιδεύοντας τους νωρίς, θα τους βοηθήσεις να μάθουν να είναι πιο ανεκτικοί προς τους άλλους που είναι διαφορετικοί</strong>. Πραγματική ομορφιά, είναι η ικανότητα να αγαπάς, να μοιράζεσαι πράγματα που φέρνουν ευτυχία», λέει.</p><p>"<strong>Έχω τόση αγάπη να δώσω και να την μοιράσω στην δικιά μου οικογένεια. Καταλαβαίνω ότι μάλλον αυτό δεν θα συμβεί ποτέ, και το έχω δεχθεί. Αλλά λυπάμαι γι' αυτό," λέει. "Νιώθω ότι θα είναι η μεγαλύτερη απώλεια στη ζωή μου</strong>."<br /><br />«Η εξωτερική ομορφιά, δεν αντικατοπτρίζει κατ 'ανάγκη την ομορφιά που έχεις μέσα σου και όταν οι άνθρωποι ξεχνάνε αυτή την πραγματικότητα, μπορεί να χάσουν την αγάπη και τη φιλία ενός πραγματικά ξεχωριστού προσώπου».<br /><br /><strong>Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις</strong><br /><strong>τι άσχημοι που μοιάζουν, </strong><br /><strong>αυτοί που σε σιχαίνονται</strong><br /><strong>μα στέκουν και κοιτάζουν.</strong></p><p>Πηγές: <a href="http://edition.cnn.com/2013/04/14/health/loker-profile">http://edition.cnn.com/2013/04/14/health/loker-profile<br /></a><a href="http://www.eirinika.gr/gr/blog/itsnews1/diethnh/penny-locker.asp">http://www.eirinika.gr/gr/blog/itsnews1/diethnh/penny-locker.asp</a></p><p>Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης, από το τραγούδι Ο Καθρέφτης</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34112</link> <pubDate>Wed, 15 May 2013 21:32:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=34112</guid> </item> <item> <title><![CDATA[O μετανιωμένος ταυρομάχος]]></title> <description><![CDATA[<p>Αυτή η εκπληκτική φωτογραφία σήμανε το τέλος της καριέρας του ταυρομάχου Alvaro Mounera. Ο Mounera, ξέσπασε σε κλάματα στη μέση της ταυρομαχίας, όταν συνειδητοποίησε, πως εξανάγκαζε ένα κατά τα άλλα ευγενικό ζώο, να πολεμήσει για τη ζωή του. Ο ίδιος, πλέον τάσσεται δημόσια ενάντια στις ταυρομαχίες. Ο Mounera, αργότερα δήλωσε για τη στιγμή εκείνη:</p><p>"Και ξαφνικά, έστρεψα το βλέμμα μου προς τον ταύρο. Είχε στα μάτια του μια αθωότητα, που βλέπεις σε κάθε ζώο, και με κοίταξε με αυτή, σα να με ικέτευε να σταματήσουμε. Ήταν, μια κραυγή απόγνωσης για δικαιοσύνη που διαπέρασε όλο μου το είναι. Το περιγράφω σα μια ανθρώπινη προσευχή, καθώς όταν κάποιος εξομολογείται, ελπίζει ότι θα συγχωρεθεί. <strong>Ένιωσα, σαν το χειρότερο πλάσμα πάνω στη γη</strong>."</p><p><strong>Πρώτα ανακάλυψε τον άνθρωπο μέσα σου, αν θες να διδάξεις ανθρωπιά στους άλλους.</strong><br />Amos Bronson Alcott</p><p>[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=ZMMT4gG1TAU]</p><p><strong>Χρειάζεται πολλές πρόβες ένας άνθρωπος για να είναι ο εαυτός του</strong>.<br />William Saroyan</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32849</link> <pubDate>Sat, 08 Sep 2012 11:35:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32849</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Το Αλφα Πι που με στοιχειώνει..]]></title> <description><![CDATA[<p>Το τελευταίο διάστημα, όλο και περισσότερες λέξεις που ξεκινούν με <strong>ΑΠ</strong> με στοιχειώνουν.</p><p>Νιώθω ΑΠογοήτευση, ατενίζοντας το ΑΠειρο, ΑΠογυμνωμένος από όλους και όλα, αντικρίζοντας την ΑΠοτυχία. Βλέπω έναν ΑΠοπροσανατολισμένο ΑΠάνθρωπο κόσμο, που στέκεται ΑΠαθής στους διπλανούς του, την ΑΠαισιοδοξία σύμμαχο, την ΑΠόλυση καθημερινότητα συνοδευόμενη από μία ανύπαρκτη ΑΠοζημίωση. Και όμως, ποτέ δεν ΑΠολύθηκα, ούτε παραιτήθηκα, απλά πίστεψα σε ΑΠατεώνες, όπου η ΑΠληστία τους, ήταν ΑΠέναντι μου. Συνάντησα την ΑΠόρριψη, στο όνομα μου και στην υπόληψή μου, όταν δέχτηκαν να ΑΠοποιηθούν τους όρους εργασίας μου, και να με κάνουν να νιώθω τύψεις που δεν έπεσα στο επίπεδο τους. Χωρίς παιδεία δεν υπάρχει μέλλον. Και όμως, όλοι οι ΑΠαιδευτοι έχουν την εξουσία.</p><p>Η Απόγνωση μου, κάθε μέρα κλιμακώνεται, καθώς ’Πραγος στέκομαι στο περιθώριο. Δεν αρνήθηκα να δουλέψω οπουδήποτε, όμως οι στενοί μου άνθρωποι, ΑΠοδίδουν την νωχελικότητα μου, στην ΑΠραγία μου, καθώς θεωρούν ότι ΑΠοζητώ κάτι ΑΠοκλειστικά στον τομέα μου, ΑΠοδοκιμάζοντας τη στασιμότητα μου. Ποτέ δεν υπήρξα ΑΠρόθυμος, και η ΑΠοχή από την εργασία δεν είναι ΑΠόφαση μου, αλλά ΑΠοτέλεσμα μίας ΑΠελπιστικής οικονομικής ύφεσης, τόσο του τόπου, όσο και της ζωής μου.</p><p>Μέσα από την κατάσταση που βιώνω, θυμήθηκα και βιώσα ξανά την ΑΠλότητα της φύσης μας, την ΑΠόλαυση στα καθημερινά και ανέξοδα πράγματα, και γνωρίζω πως βαθιά μέσα μου, ο ΑΠώτερος σκοπός είναι η ΑΠελευθέρωση μου. Προσπαθώ να ΑΠοβάλλω τα άσχημα συναισθήματα και συνεχίζω Απτόητος, να πιστεύω σε εμένα.</p><p>Η ΑΠομόνωση δεν μου κάνει καλό, και πιστεύω πως θα πάρω τις δικές μου ΑΠοφάσεις, ΑΠέναντι, από κάθε ΑΠειλή που με πλαισιώνει.<br /><br />[youtube:<a href="http://www.youtube.com/watch?v=XOYOXwyJECo">http://www.youtube.com/watch?v=XOYOXwyJECo</a>]</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32718</link> <pubDate>Fri, 10 Aug 2012 19:50:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32718</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Μία επιτυχημένη συνέντευξη..]]></title> <description><![CDATA[<p>Πότε μία συνέντευξη θεωρείται επιτυχημένη;</p><p>Μάλλον όταν ακολουθεί μία ακόμα.. και επιτέλους αισθάνεσαι ένα βήμα, πριν την ένταξη σου στο εργατικό δυναμικό του τόπου..<br /><br />Έτσι ακριβώς ήταν η προτελευταία συνέντευξη που έδωσα. Περίμενα στον χώρο αναμονής και ένιωσα ιδιαίτερα αγχωμένος, κάτι που δεν είχα συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Βλέποντας τους υποψήφιους πριν από εμένα και μετά από μένα, δεν φοβήθηκα τίποτα. Ίσως γιατί ήταν πολύ μικροί σε ηλικία και σίγουρα δεν είχαν τις γνώσεις μου, γνώσεις που δεν αποκτάς απλά διαβάζοντας βιβλία ή έχοντας δέκα master και μεταπτυχιακά, γιατί αυτές οι γνώσεις αποκτήθηκαν μετά από κόπο αποκλειστικά σε χώρους εργασίας.<br /><br />Αφού ήρθε η σειρά μου και είπαμε τα πρώτα κλασικά που λέγονται σε κάθε συνέντευξη, ήρθαμε στο ζουμι:</p><p>-Το βιογραφικό σου είναι το εντυπωσιακό. Είναι το καλύτερο από όσα έχω στα χέρια μου και θεωρώ ότι 50% και παραπάνω το έχεις για αυτήν την θέση. Υπάρχει ένα μόνο πρόβλημα. Πόσα λεφτά θέλεις;<br /><br />Ακριβώς επειδή κατάλαβα την παγίδα, του είπα ότι τα χρήματα είναι κάτι που θα τα βρούμε. Όταν είσαι έξι μήνες χωρίς δουλειά, το μόνο που δεν σε νοιάζει είναι το πόσο ακριβώς θα παίρνεις. Τελικά η επιμονή του να πω ένα νούμερο, ήταν συνεχής.<br /><br />-Πες ένα ποσό;<br /><br />-Ας πούμε ότι ξεκινάμε με 1000 και στην πορεία το συζητάμε για επανεξέταση.<br /><br />-Κοίτα να δεις. Εγώ ένας υπάλληλος είμαι. Ο διευθυντής μου είπε μόλις εχτές πως για ηλικίες κάτω από 25 ετών, η πληρωμή είναι μόλις 500 ευρώ. Για ποιον λόγο λοιπόν να πάρει εσένα που θέλεις τα διπλάσια. Εγώ θα πω 800 ευρώ, γιατί πραγματικά δεν θέλω να σε χάσω.<br /><br />Στην δεύτερη συνέντευξη που ήταν μόλις τρεις μέρες μετά, ένιωσα αυτό που μου είπε ο πρώτος που έδωσα συνέντευξη. Τότε μίλησα με τον διευθυντή. <br /><br />-Είναι πολλά τα λεφτά. Δύσκολοι καιροί και δεν υπάρχει δουλειά. Πόσα λεφτά θέλεις;</p><p>-Ας ξεκινήσουμε με 800 ευρώ.<br /><br />-Γιατί να μην πάρω δύο πιτσιρίκια με 500 τον έναν;<br /><br />-Ότι πληρώνετε παίρνετε. Τα πιτσιρίκια, όσα διαπιστευτήρια και αν έχουν, για να φτάσουν στο επίπεδο μου θα χρειαστούν δέκα χρόνια. Αυτό προσφέρω. ’μεση εξυπηρέτηση, χωρίς χρόνο προσαρμογής.<br /><br />Ίσως να μην του άρεσε η απάντηση μου. Τρίτη συνέντευξη δεν ήρθε ποτέ. Τηλέφωνο από αυτούς δεν ξαναχτύπησε. <br /><br />[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=RSV3V7mWjKU]<br /><br /><b>Η απογοήτευση είναι ένα είδος χρεοκοπίας. Χρεοκοπίας επειδή ξοδεύουμε πολλά σε ελπίδες και προσδοκίες.</b><br /><br />Το σκίτσο, είναι δανεισμένο από το facebook. Δυστυχώς δεν βρήκα την αυθεντική πηγή της. Ελπίζω να μην θίγει κανέναν.. γιατί κάπως έτσι είναι και η πραγματικότητα.</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32610</link> <pubDate>Mon, 16 Jul 2012 17:36:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32610</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Οι δύο αλήθειες..]]></title> <description><![CDATA[<p>Για κάθε γεγονός υπάρχει <strong>μία αλήθεια</strong>. Σημασία έχει όμως πως την βλέπει καθένας ξεχωριστά. Αφορμή για αυτή την αναφορά έχει να κάνει ο τσακωμός δύο παιδικών φίλων, που η φιλία τους κράτησε τουλάχιστον 30 χρόνια. Όταν το έμαθα, σαν κοινός φίλος και των δύο, τους έπιασα ξεχωριστά και προσπάθησα να βρω μία χρυσή τομή. Είναι κρίμα να διαλύεται μία φιλία, όποια και αν είναι η αιτία. <br /><br />Ο πρώτος μου είπε πως τσαντίστηκε για έναν χαρακτηρισμό που το απέδωσε. Τον έλεγε έτσι από μικρό και ξαφνικά στα 36 του είπε να μην το ξαναπεί έτσι. Έτσι ξεκίνησε, και από εκεί που μίλαγαν καθημερινά, τώρα επικοινωνούσαν μόνο με μηνύματα και αυτά τυπικά. Όταν το άκουσα, αντέδρασα και είπα στον πρώτο, ότι δεν είναι σοβαρός λόγος αυτός. Μήπως φταίει τίποτα άλλο; Ο πρώτος ήταν ανένδοτος. <br /><br />"Η φιλία μας, έχει λάβει τέλος. Εγώ τον έπιασα, αυτός όμως δεν ήθελε να διατηρήσουμε την φιλία μας".<br /><br />Μετά από διάστημα δύο εβδομάδων, αφορμή του αγώνα της Εθνικής συναντήθηκα με τον δεύτερο. Τον άφησα να μου πει την δική του εκδοχή και έπεσα από τα σύννεφα. <br /><br />"Ο πρώτος μου χρωστάει λεφτά. πολλά λεφτά και εδώ και ένα διάστημα δεν το συζητάει καθόλου". <br /><br />’μεσα μου ήρθε η κουβέντα του πατέρα μου, που του την είχε μάθει ο παππούς μου:<br /><br /><strong>Αν θες να μαλώσεις με φίλο, δάνεισε του λεφτά.</strong><br /><br />Τα λεφτά ήταν παρά πολλά δεδομένου της εποχής και ο δεύτερος μου ανέφερε πως το προσωνύμιο που τον πρόσβαλε, ήταν απλά η αφορμή. <br /><br />"Όταν κάποιος χρωστάει λεφτά και τα έχει "ξεχάσει", δείχνει πως δεν με υπολογίζει. Είναι απατεώνας και εγώ τέτοιους φίλους δεν τους θέλω". <br /><br />Αποφάσισα να κάνω πέρα. Όταν μπλέκονται λεφτά, δεν μπορεί να βρεθεί χρυσή τομή. Η φιλία τους έχει γκρεμιστεί. Το λυπηρό είναι ότι ο πρώτος, έχει προϊστορία στις κακές οικονομικές συναναστροφές. Κάποτε θυμάμαι, όταν εγώ πληρωνόμουν στην ώρα μου, έπαιρνα σχεδόν τα διπλάσια από αυτόν, μόνο που με τις υποχρεώσεις μου, ζούσα απλά υποφερτά, χωρίς ακρότητες. Αυτός θυμάμαι, είχε συνέχεια καινούρια κινητά, τις μεγαλύτερες ανέσεις και μία ζωή που δεν στηριζόταν στις δικές του πλάτες. <br /><br />Κλείνοντας θα παραθέσω μία συζήτηση που είχα με άλλον φίλο, αναφερόμενος για άλλο γεγονός, που δυστυχώς δένει απόλυτα.<br />-Σκέψου μία αλήθεια μοιρασμένη στα δύο. Κάθε ένας έχει πάρει ένα κομμάτι της, έχει προσθέσει όσα αυτός κρίνει απαραίτητα και στο τέλος έχουμε δύο διαφορετικές ιστορίες, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Καθένας υποστηρίζει πως έχει δίκιο, όμως κανένας δεν λέει την αλήθεια. <strong>Η αλήθεια είναι μία και δεν μπορεί να τεμαχίζεται.</strong><br /><br />[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=R2_lcC9sXys]</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32506</link> <pubDate>Mon, 18 Jun 2012 15:04:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32506</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Τα φτερά των γειτόνων..]]></title> <description><![CDATA[<p>Έχω κάνει ήδη δέκα μετακομίσεις. Τις περισσότερες δεν τις θυμάμαι, καθώς ήμουν πολύ μικρός. Οι πρώτες οχτώ βαραίνουν τους γονείς μου. Παντρεύτηκαν νωρίς, έκαναν δύο παιδιά νωρίς νωρίς, και μέχρι να εδραιωθούν οικονομικά, γινόντουσταν έρμαιο κακών ιδιοκτητών. Έμπαιναν σε ένα σπίτι, έκλειναν συμβόλαιο ενός έτους και δύο μήνες μετά τους έδιωχναν για ιδιοκατοίκηση. Ο νόμος τότε ήταν ελαστικός. <br /><br />Όταν ο αδελφός μου έφτασε σε ηλικία να δώσει πανελλήνιες και εγώ βρισκόμουν σχολικά μόλις έναν χρόνο πίσω, στην οικογένεια προστέθηκε το στερνοπούλι μας, η μικρή μας αδελφούλα. Σε άλλες περιπτώσεις ίσως να υπήρχε ζήλεια, αλλά με τέτοια διαφορά ηλικίας, ήταν καταλυτικός ο ρόλος της, στο να μας φτιάχνει την διάθεση καθημερινά, να μας ψυχαγωγεί με τα τερτίπια της, να ομορφαίνει τον κόσμο μας με τις εξυπνάδες της και τα γέλια της. <br /><br />Αφού γεννήθηκε η μικρή κάναμε μόλις δύο μετακομίσεις ακόμα. Στην πρώτη μεταφερθήκαμε στο εξοχικό μέχρι να χτιστεί το σπίτι μας και ταυτόχρονα νοικιάζαμε μία γκαρσονιέρα, για τους φοιτητές της οικογένειας, εμένα και του αδελφού μου. Όταν μετακομίσαμε στην τελευταία κατοικία των γονιών μου, η μικρή ήταν ήδη τεσσάρων ετών, και εμείς είχαμε ένα με δύο χρόνια ακόμα ξέγνοιαστης φοιτητικής ζωής. <br /><br />Λίγα χρόνια μετά, και αφού είχαμε τελειώσει και τον στρατό, μας επισκέφτηκε ένας θείος μας, πρώτη φορά στο νέο σπίτι. Μην γνωρίζοντας που ακριβώς μένουμε ρώτησε γείτονες που ήταν σε ένα μπαλκόνι, μήπως γνωρίζουν την νέα οικογένεια, που ζούσε λίγα χρόνια στην γειτονιά τους. Αρκετά σαστισμένος, έγινε μάρτυρας μίας πρωτοφανούς δήλωσης σιγουριάς, από μία γειτόνισσα που είχαμε ανταλλάξει μερικές καλημέρες.<br /><br />-Λέτε για την γυναίκα με το μικρό κοριτσάκι, που έχει παντρευτεί έναν άντρα που έχει και δύο παιδιά από τον προηγούμενο γάμο;<br />-Όχι, η ξαδέλφη μου, έχει τρία παιδιά, απλά έχουν διαφορά ηλικίας μεγάλη μεταξύ τους.<br />-Όχι, την ίδια λέμε, το μικρό είναι μόνο δικό της, τα άλλα είναι του άντρα της, αλλά τα αγαπάει σαν δικά της..<br />-Μα δεν ξέρω την ξαδέλφη μου;<br /><br />Το αντιμετωπίσαμε όλοι σαν αστείο. Πως θα μπορούσε η επιμονή, μίας γυναίκας που μένει δύο με τρία σπίτια μακριά μας, να κρίνει και να αποφασίζει για την οικογενειακή μας κατάσταση και το χειρότερο, όταν της λένε την αλήθεια, που θρυμματίζει την δική της, να επιμένει, ότι έχει δίκιο.<br /><br />Τα χρόνια πέρασαν, τα αδέλφια μετακομίσαμε ο καθένας στο δικό του σπίτι, η μικρή πέρασε φοιτήτρια και πρόσφατα, η ιστορία επαναλήφθηκε. Ένας γείτονας αυτήν την φορά, χρειάστηκε τις γνώσεις του αδελφού μου. Αυτήν την φορά, ήταν η σειρά του να πέσει από τα σύννεφα, όταν άκουσε για δεύτερη φορά να επαναλαμβάνονται τα λόγια της γειτόνισσας, "η γυναίκα του πατέρα σας, που σας έχει σαν μάνα σας. Μπράβο της" <br /><br />Φυσικά για δεύτερη φορά διαψεύστηκε, όμως ο κόσμος δεν θέλει πολύ για να αμφιβάλλει. Ο λαός μας λέει, όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά, αλλά εγώ θα απαντήσω, κάτι που είχα δει στην ταινία <br />Αμφιβολία (<a href="http://www.imdb.com/title/tt0918927/">http://www.imdb.com/title/tt0918927/</a>), την οποία προτείνω ανεπιφύλακτα και αφορά το κουτσομπολιό: <br /><br /><img src="http://smoutevelis.gr/index/wp-content/uploads/2011/07/black-angel-feather-white.jpg" border="0" alt="πούπουλα" width="240" height="180" style="float: right;" /><em>Πάρε ένα πουπουλένιο μαξιλάρι, ανέβα στην ταράτσα του σπιτιού σου και άσε το περιεχόμενο να χυθεί και να το πάρει ο άνεμος.</em><br /><em>Τώρα πήγαινε να μαζέψεις τα πούπουλα. Όλα.</em><br /><br /><em><strong>Αυτή είναι η συκοφαντία. Απλώνεται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και μετά δεν μαζεύεται.</strong></em><br /><br />Στην εποχή μας, η φήμη γίνεται είδηση. Εύκολα τρέχουμε όλοι να ακούσουμε τις συκοφαντίες για τον διπλανό μας. Τον γνωστό ηθοποιό, τον πολιτικό, τον γείτονα.<br /><br />Συνήθως το κουτσομπολιό δεν είναι απλά η περιγραφή ενεργειών ή καταστάσεων που αφορούν άλλους. Είναι μια συνειδητή προσπάθεια σχολιασμού ή διάδοσης πληροφοριών σχετικά με κάποιο άτομο που συνοδεύεται από κακόβουλη πρόθεση. <strong>Είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης συμπεριφοράς</strong>. Κάποιοι κουτσομπολεύουν πολύ, ενώ άλλοι σε λιγότερο βαθμό, άλλοι δριμύτατα, και μερικοί πιο ήπια. Μπορεί να υπάρχει υπερβολή, παρερμηνεία και παραποίηση της πραγματικότητας, αλλά ο στόχος παραμένει πάντα ίδιος: η δημιουργία λανθασμένων εντυπώσεων στο άτομο που είναι το θύμα της εν λόγω αρνητικής συμπεριφοράς.<br /><br /><strong>Οι μικροί ασχολούνται με τους άλλους. Οι μέτριοι με τα γεγονότα. Οι μεγάλοι με τις ιδέες.</strong><br /><br />[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=2aMsQ1KgUqU]<br /><br />Εικόνα: Σάντρο Μποτιτσέλι, Η Συκοφαντία του Απελλή, π. 1495, Πινακοθήκη Ουφίτσι. Έργο βασισμένο σε περιγραφή έργου του Απελλή, όπως αυτή δίνεται από τον Λουκιανό.</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32409</link> <pubDate>Sun, 20 May 2012 12:40:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32409</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Under Pressure...]]></title> <description><![CDATA[<p>Βλέποντας μία ταινία, ακούσα το under pressure των Queen.. <br /><br />Τι όμορφο τραγούδι.. και τόσο επίκαιρο..<br /><br /><em>Pressure pushing down on me</em><br /><em>Pressing down on you no man ask for</em><br /><em>Under pressure - that burns a building down</em><br /><em>Splits a family in two</em><br /><em><strong>Puts people on streets</strong></em><br /><br /><em>It's the terror of knowing</em><br /><em>What the world is about</em><br /><em>Watching some good friends</em><br /><em><strong>Screaming 'Let me out'</strong></em><br /><em>Pray tomorrow - gets me higher</em><br /><em>Pressure on people - people on streets</em><br /><br /><em>Chippin' around - kick my brains around the floor</em><br /><em>These are the days it never rains but it pours</em><br /><br />...είναι όλη η κατάσταση που βιώνουμε και μας ρίχνει...<br />...αλλά στην ουσία είναι κάτι βαθύτερο...<br />...έχουμε χάσει την πίστη μας... στους εαυτούς μας...<br />...στην ελπίδα...<br />...στην ΖΩΗ...</p><p><br />[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=BWdLt3Afjrg]<br /><br /><strong>Ω Θεέ μου! Δώσε μου την δύναμη να αλλάξω αυτά που μπορώ, την υπομονή να αντέξω αυτά που δεν μπορώ, και την σοφία για να γνωρίζω την διαφορά μεταξύ τους.</strong></p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32030</link> <pubDate>Wed, 07 Mar 2012 17:46:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=32030</guid> </item> <item> <title><![CDATA[Μία συνέντευξη ζητάω, τίποτα παραπάνω..]]></title> <description><![CDATA[<p>-Είστε κάποιο είδος καλλιτέχνης;<br /><br />-Όχι<br /><br />-Έχετε κάποιο ταλέντο;<br /><br />-Όχι κάτι αξιοπρόσεχτο.<br /><br />-Τότε γιατί θέλετε να δώσετε συνέντευξη;<br /><br /><strong>-Γιατί ψάχνω για δουλειά..</strong><br /><br />Αυτός θα μπορούσε να ήταν ένας διάλογος.. Θα μπορούσε λέω, γιατί από όσα βιογραφικά έχω στείλει μου έχουν απαντήσει ελάχιστοι τηλεφωνικά, δηλαδή μόλις <strong>ένας</strong>. Σε όλες τις άλλες απαντήσεις, τα μηνύματα είναι τυποποιημένα, όλα μέσα από ηλεκτρονική αλληλογραφία και πιθανόν να βγαίνουν από κάποιο πρόγραμμα αυτόματα: <br />"<strong>Ευχαριστούμε </strong>για την αποστολή του βιογραφικού σας. <strong>Δυστυχώς </strong>τα προσόντα σας, δεν ταιριάζουν με την θέση που έχουμε διαθέσιμη. Θα κρατηθεί μέσα στην βάση δεδομένων μας για ένα διάστημα έξι μηνών..."<br /><br />Πριν έντεκα χρόνια που ξεκίνησα να μπω στον χώρο πληροφορικής έδωσα 9 <strong>συνεντεύξεις</strong>. Και τότε οι αρνητικές απαντήσεις ήταν περισσότερες από τις θετικές, αλλά στο τέλος είχα βρεθεί μεταξύ τριών εταιρειών να επιλέξω. Στην τρίτη μόλις συνέντευξη μου απάντησαν θετικά. Την ίδια μέρα με κάλεσαν για να μου πουν να μην ταλαιπωριέμαι άλλο και επιπλέον να με δεσμεύσουν.<br /><br />Εφτά χρόνια πριν, όταν έκλεισε ξαφνικά η εταιρεία στην οποία δούλευα, υπήρξα ακόμα πιο τυχερός. <br />Από γνωστό που άκουσε για την κατάσταση της τότε εταιρείας, πήγα σε μία άλλη εταιρεία. Ήταν η πρώτη μου συνέντευξη, αλλά και τότε με μία άλφα προϋπηρεσία, είχα στα χέρια μου δύο συνεντεύξεις να δώσω.. πριν καλά καλά αποχωρήσω από την προηγούμενη.<br /><br />Εδώ και έναν μήνα έχω κάνει <strong>επίσχεση </strong>εργασίας, λόγω ΠΟΛΛΩΝ μηνών απλήρωτος. Ψάχνω δουλειά όμως αισίως <strong>τέσσερις </strong>μήνες, τότε δηλαδή που αντιλήφθηκα πως δεν πρόκειται να πάρω μία. Μία μόλις συνέντευξη τηλεφωνική και σε μία άλλη απαντήσεις μέσω e-mail.. Έφτασα σε σημείο <strong>όπου πηγαίνω να έχω ένα βιογραφικό πρόχειρο, ώστε αν δω καμία ευκαιρία να την αρπάξω</strong>.. <br /><br />Και πως περνάει ο χρόνος;; Ε, λίγο διάβασμα, λίγο πλέξιμο.. Πέρα από την πλάκα προσπαθώ να επεκτείνω τις γνώσεις μου. Όμως αφενός δεν έχω την διάθεση να διαβάσω, αφετέρου οι γνώσεις που ζητούνται στις περισσότερες αγγελίες, είναι πολύ πέρα από τις δικές μου. Όχι τόσο σε επίπεδο, αλλά σε αντικείμενο. Έτσι λοιπόν και προσπαθώντας να γίνω ανταγωνιστικός, άρχισα μαθήματα για sites και προγράμματα για smart phones. Μαθήματα που βρίσκω μόνος μου από το διαδίκτυο, από βιβλία φίλων και γνωστών, από το youtube και από ότι πηγή μπορείτε να φανταστείτε. Μέχρι και σε κάποιους γνωστούς ζήτησα να εργαστώ χωρίς χρήματα, ώστε να φτάσω σε ένα απαιτητικό επίπεδο να αποδώσω.. Δίνω κόπο, παίρνω γνώση, δίκαιη ανταλλαγή, όμως δεν το δέχτηκαν.. Τουλάχιστον δέχτηκαν να με κατευθύνουν όποτε το χρειαστώ.. <br /><br />Πριν λίγες μέρες βρήκα πάλι στο διαδίκτυο, ένα πρότυπο φροντιστήριο, για μαθήματα σε Android. Ενδιαφέρον φάνηκε και το επισκέφθηκα για μία ενημέρωση. Μίλαγε μία κοπελίτσα, μίλαγε, μίλαγε και όσο μίλαγε έλεγα ότι θα είναι πέρα από το ποσό που θα δεχόμουν να δώσω. Αυτό είναι χαρακτηριστικό κάθε πωλητή, που το αντικείμενο που προωθεί είναι ακριβό. <strong>Όσο πιο ακριβό είναι τόσο πιο πολύ μιλάει</strong>.. Τελικά μου έδωσε μία τιμή που έφτανε τα 2500 ευρώ..</p><p>Εκτός από την αρνητική απάντηση είδε και το πρόσωπό μου.. <strong>Απογοήτευση</strong>. Προσπάθησε μάταια να με μεταπείσει, κάνοντας μου ευκολίες, αλλά ήταν πλέον αργά. Αυτή έχασε έναν πελάτη και εγώ δύο ώρες από τη ζωή μου. <br /><br />Και μέσα σε όλα, βλέπω όλα αυτά τα πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα...</p><p>την τσέπη μου απελπιστικά άδεια, τον κάθε γνωστό και φίλο απεγνωσμένο.. για κάποιο προσωπικό δράμα που βιώνει αυτήν την εποχή.. και <strong>όλους μα όλους να αναρωτιούνται για το αύριο</strong>..</p><p>[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=LJpjcYqGjhw]<br /><br />"Η απογοήτευση είναι ένα είδος χρεοκοπίας. <br />Χρεοκοπίας επειδή ξοδεύουμε πολλά σε ελπίδες και προσδοκίες."Eric hoffer</p>]]></description> <link>http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=31866</link> <pubDate>Tue, 14 Feb 2012 20:17:00 +0000</pubDate> <guid isPermaLink="true">http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=31866</guid> </item> </channel></rss>If you would like to create a banner that links to this page (i.e. this validation result), do the following:
Download the "valid RSS" banner.
Upload the image to your own server. (This step is important. Please do not link directly to the image on this server.)
Add this HTML to your page (change the image src attribute if necessary):
If you would like to create a text link instead, here is the URL you can use:
